Merk op dat actiefilms al in beeld zijn, maar dat ze niet in de gespierde afbeelding voorkomen, en dat er geen beelden zijn. Dikke brillen, een tenger postuur en een onverwachte passie voor klassiek ballet… Wie had kunnen denken dat deze verlegen jongen ooit zou schitteren in Hollywood?
Jean-Claude Van Damme: het kind waarvan niemand het vermoedde
In de jaren zestig woonde Jean-Claude Van Damme in Brussel en was hij niet het type voor actiefilms. Als fragiel en vaak ziek kind was hij een gemakkelijk doelwit voor spot en pesterijen. Zijn dikke brillenglazen droegen niet bij aan zijn toch al fragiele uiterlijk. Toch lag juist in deze fragiliteit het begin van een buitengewone toekomst.
Terwijl zijn klasgenoten hem uitlachten, vond Jean-Claude onderdak in twee werelden die even onverwacht als heilzaam waren: klassieke muziek en dans.
Ballet: een verrassende keuze… maar cruciaal
Vijf jaar lang wijdde de jongeman zich onvermoeibaar aan klassiek ballet, een veeleisende kunstvorm die bekendstond om zijn strikte discipline en constante zoektocht naar perfectie. Ongeacht de discipline werd Van Damme zelfs uitgenodigd om te dansen in de Opéra de Parijse. Sierlijke bewegingen, lichaamsbeheersing en coördinatie: het zijn allemaal kwaliteiten die hij later zou gebruiken in zijn beroemde gevechtsscènes.
Stel je een kind voor op een theaterpodium dat dans verkiest boven ontspanning. Juist in deze setting leerden de toekomstige « Brusselse spieren » zichzelf te ontwikkelen.
De openbaring van vechtsporten
Jean-Claudes vader, die zich bewust was van de fysieke zwakte van zijn zoon, schreef hem in voor een karateles. Het was een openbaring. Nog voor de tiende dag begon hij met Shotokan, een traditionele Japanse stijl, en werd hij een ware kickboksmachine. Hij trainde onvermoeibaar en combineerde de kracht van ballet met de kracht van vechtsporten. Een zeldzame maar uiterst effectieve combinatie.
