Er zijn momenten die in de tijd stilstaan, waarin stilte boekdelen spreekt en elk woord zwaar kan aanvoelen. Begrafenissen zijn daar een voorbeeld van. Hoe vind je tussen rouw, herinnering en bezinning de juiste woorden? Of beter gezegd… hoe vermijd je woorden die je misschien, zelfs onbedoeld, kunnen kwetsen? Want ja, sommige zinnen, hoe goed bedoeld ook, kunnen diep kwetsen. Hier zijn er vier die je beter kunt vermijden – en hun veel mildere en meer rustgevende alternatieven.
‘Ze zijn nu op een betere plek’: vals comfort
Wat kunnen we in plaats daarvan zeggen:
« Het spijt me oprecht voor je verlies. Ik ben er voor je als je me nodig hebt. »
Geen behoefte aan grootse spirituele theorieën: een eenvoudig woord, een oprechte aanwezigheid, is genoeg om een gebroken hart te verwarmen.
‘Ze hebben tenminste een lang en mooi leven gehad’: spijt minimaliseren
Alsof een lang leven de pijn zou verzachten. Alsof pijn na een bepaalde leeftijd zou moeten verdwijnen. Maar ongeacht leeftijd of omstandigheden laat het verlies van een dierbare altijd een diepe leegte achter. Deze opmerking, hoewel vriendelijk, kan worden opgevat als een oproep om afstand te nemen van de dingen of als een schuldgevoel omdat we te veel hebben gehuild.
Wat kunnen we in plaats daarvan zeggen:
« Hij of zij heeft zoveel levens geraakt. Ik weet hoeveel hij of zij voor je betekende. »
Door de positieve impact van de overledene te benadrukken, wordt hun nagedachtenis geëerd zonder het verdriet te bagatelliseren.
‘Ik weet precies hoe je je voelt’: een riskante vergelijking
