Hoe Indonesische oma’s zoet water verzamelen door te zwemmen
Stel je eens voor dat je woont in het pittoreske dorpje Tinambun in Indonesië, een plek waar de natuur weelderig is en het klimaat aangenaam. Dit idyllische leven wordt echter gekenmerkt door één groot probleem: het gebrek aan drinkwater. Omringd door de zee heeft het dorp alleen zout water, dat ongeschikt is voor consumptie. De enige toegankelijke bron met zoet water bevindt zich drie kilometer van het dorp, stroomopwaarts aan een rivier, wat de drinkwatervoorziening bijzonder moeilijk maakt.
Uitstekende atleten
In deze moeilijke context hebben de oudere vrouwen van het dorp, die traditioneel de zorg voor het huis op zich nemen, het op zich genomen om te zorgen voor de watervoorziening. Terwijl hun kinderen en kleinkinderen zich dagelijks bezighouden met hun werk, gaan deze moedige grootmoeders één keer per week op een wateravontuur dat in de grootste ontdekkingsreizen ter wereld zou kunnen voorkomen.
Deze grootmoeders zwemmen niet zomaar. Ze rusten zichzelf uit met boeien, die niets meer zijn dan stevige autobanden, veel duurzamer dan de opblaasbare exemplaren die je op het strand vindt. Elke grootmoeder bindt zo’n 200 plastic flessen van vijf liter om haar middel. Om ervoor te zorgen dat ze blijven drijven, vullen ze ze slechts halfvol en tillen ze ze voorzichtig uit het water als de verzameling is voltooid.
