De mensen van wie we het meest houden, zijn ook degenen die we het vaakst kwetsen, suggereert een Amerikaans onderzoek*. Waarom?
Kritiek leveren op onze man, onze vrouw « uitschelden », laks zijn tegenover de vriend van onze zoon en hem genadeloos berispen, dit alles verdient een kleine uitleg…
Bij hen voelen we ons vrij om onze donkere kant te uiten.
De hele dag doen we ons best om vriendelijk en hoffelijk te zijn. Soms proberen we op ons werk zelfs onze meest gemene collega’s te verleiden, of degenen die ons echt vervelen. We doen er alles aan om onze tirannieke of grillige baas te plezieren… Dus, wanneer we ons in het gezelschap van familie of vrienden bevinden, weg met dat sociale masker: als we zelfs niet « los kunnen laten » van degenen van wie we houden! « We zijn er vooral van overtuigd dat onze geliefden van ons moeten houden zoals we zijn, met onze kwaliteiten en onze fouten », analyseert psychoanalyticus Gisèle Harrus-Révidi**. Deze overtuiging wordt verklaard door de veiligheid die we voelen in onze band met hen. Waarom zouden we fluwelen handschoenen aantrekken met iemand wiens liefde vanzelfsprekend lijkt? Het is een infantiele houding die verwijst naar de moeder-kind-liefde (« Wat ik ook doe, mijn moeder zal altijd van me houden. ») »
