Ik herinner me nog levendig dat ik als kind een duidelijk litteken op de arm van mijn moeder zag. Het zit hoog, vlakbij haar schouder, en ziet eruit als een ring van kleine inkepingen in de huid rond grotere.
Vraag me niet waarom ik het toen zo erg opmerkte; ik weet het niet meer. Ik weet alleen dat het gebeurde, maar zoals zo vaak ben ik het in de jaren erna op de een of andere manier vergeten.
Nou ja, natuurlijk ben ik niet vergeten dat het bestaat (natuurlijk is het nog steeds op dezelfde plek als altijd), maar ik ben vergeten dat ik ooit gefascineerd was door de oorzaak ervan. Misschien heb ik het mijn moeder ooit gevraagd en heeft ze het me uitgelegd. Maar als dat zo is, ben ik dat ook vergeten.
Totdat ik een paar jaar geleden, in de zomer, een oudere dame uit de trein hielp en toevallig precies hetzelfde litteken zag, op precies dezelfde plek als mijn moeder. Natuurlijk wekte dit mijn interesse, maar aangezien de trein net zijn bestemming naderde, kon ik haar niet rechtstreeks naar de oorsprong van het litteken vragen.
In plaats daarvan belde ik mijn moeder, en zij vertelde me dat ze me dit al meerdere keren had verteld (blijkbaar vond mijn brein dat antwoord niet belangrijk genoeg om te onthouden) en dat haar litteken afkomstig was van de beroemde pokkenvaccinatie.
Pokken is een virale infectieziekte die mensen ooit angst aanjoeg. Ze veroorzaakt ernstige huiduitslag en koorts. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) stierven tijdens de zwaarste epidemieën van de 20e eeuw ongeveer drie op de tien slachtoffers. Vele anderen raakten verminkt.
Dankzij de succesvolle en wijdverbreide invoering van de pokkenvaccinatie werd het virus in 1952 in de Verenigde Staten ‘uitgestorven’ verklaard. Bovendien werd de pokkenvaccinatie sinds 1972 niet meer routinematig toegediend.
Tot begin jaren zeventig werden echter alle kinderen gevaccineerd tegen pokken, en die vaccinaties lieten een duidelijk spoor achter. Vergelijkbaar met de eerste vaccinatie: een litteken dat iedereen ervan overtuigde dat ze tegen pokken waren ingeënt.
En ja, u raadt het al: het is precies hetzelfde litteken als mijn moeder (en dat heeft vrijwel iedereen van haar leeftijd).
Ik herinner me nog levendig dat ik als kind een duidelijk litteken op de arm van mijn moeder zag. Het zit hoog, vlakbij haar schouder, en ziet eruit als een ring van kleine inkepingen in de huid rond grotere.
Vraag me niet waarom ik het toen zo erg opmerkte; ik weet het niet meer. Ik weet alleen dat het gebeurde, maar zoals zo vaak ben ik het in de jaren erna op de een of andere manier vergeten.
Nou ja, natuurlijk ben ik niet vergeten dat het bestaat (natuurlijk is het nog steeds op dezelfde plek als altijd), maar ik ben vergeten dat ik ooit gefascineerd was door de oorzaak ervan. Misschien heb ik het mijn moeder ooit gevraagd en heeft ze het me uitgelegd. Maar als dat zo is, ben ik dat ook vergeten.
Totdat ik een paar jaar geleden, in de zomer, een oudere dame uit de trein hielp en toevallig precies hetzelfde litteken zag, op precies dezelfde plek als mijn moeder. Natuurlijk wekte dit mijn interesse, maar aangezien de trein net zijn bestemming naderde, kon ik haar niet rechtstreeks naar de oorsprong van het litteken vragen.
In plaats daarvan belde ik mijn moeder, en zij vertelde me dat ze me dit al meerdere keren had verteld (blijkbaar vond mijn brein dat antwoord niet belangrijk genoeg om te onthouden) en dat haar litteken afkomstig was van de beroemde pokkenvaccinatie.
Pokken is een virale infectieziekte die mensen ooit angst aanjoeg. Ze veroorzaakt ernstige huiduitslag en koorts. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) stierven tijdens de zwaarste epidemieën van de 20e eeuw ongeveer drie op de tien slachtoffers. Vele anderen raakten verminkt.
Dankzij de succesvolle en wijdverbreide invoering van de pokkenvaccinatie werd het virus in 1952 in de Verenigde Staten ‘uitgestorven’ verklaard. Bovendien werd de pokkenvaccinatie sinds 1972 niet meer routinematig toegediend.
Tot begin jaren zeventig werden echter alle kinderen gevaccineerd tegen pokken, en die vaccinaties lieten een duidelijk spoor achter. Vergelijkbaar met de eerste vaccinatie: een litteken dat iedereen ervan overtuigde dat ze tegen pokken waren ingeënt.
En ja, u raadt het al: het is precies hetzelfde litteken als mijn moeder (en dat heeft vrijwel iedereen van haar leeftijd).
