Toen Robert merkte dat zijn vijfjarige zoon Sam op onverklaarbare wijze van zijn moeder Candice afdreef, had hij geen idee welke reis hem te wachten stond. Wat begon als een poging om de plotselinge gedragsverandering van zijn zoon te begrijpen, ontwikkelde zich tot een verhaal over verborgen waarheden, familiebanden en de complexiteit van liefde en loyaliteit.
Heb je ooit in een zo bizarre situatie gezeten dat je het gevoel had dat je leven ineens een plotpunt was voor een soapserie waar je nooit in speelde? Houd je vast, want dat is precies waar ik me nog niet zo lang geleden in bevond.
Mijn naam is Robert, ik ben een 32-jarige echtgenoot en vader. Tot een paar weken geleden was mijn grootste zorg het in evenwicht brengen van werk en tijd met mijn gezin, mijn vrouw Candice en onze vijfjarige zoon Samuel, die we liefkozend « Sam » noemen.
Voordat we in het hoofdverhaal duiken, even wat achtergrondinformatie. Candice en ik zijn al acht jaar gelukkig getrouwd. We werkten allebei, maar de afgelopen vijf jaar was ik de enige kostwinner.
Een man kust zijn vrouw | Bron: Unsplash
Candice is uitgegroeid tot een fantastische huisvrouw. Terwijl ik tot 19.00 uur werk, stort ze zich op ons huishouden en probeert ze de boel draaiende te houden.
Maar hier wordt het ingewikkeld. Onlangs merkte ik dat Sam, die normaal gesproken een schatje is en alleen maar aan de liefde van zijn moeder denkt, zich vreemd begon te gedragen in de buurt van Candice. Stel je voor: elke keer dat Candice hem in mijn bijzijn probeerde te knuffelen of te kussen, draaide hij zich om en probeerde hij aan haar omhelzing te ontsnappen.
Terwijl Candice een paar dagen geleden boodschappen deed, greep ik de gelegenheid aan om dieper te graven. Toen ik met Sam ging zitten, dook ik meteen in de kern van de zaak. « Sam, waarom vermijd je je moeder de laatste tijd zo? »
Sams antwoord was onverwacht en verontrustend. « Mam is veranderd. » « Ze heeft een geheim en ze wil het niet met me delen, » zei hij, zijn kleine gezicht verduisterd van verwarring en pijn.
Een vader praat met zijn kleinzoon | Bron: Shutterstock
Ik groef wat dieper en vroeg: « Wat bedoel je? » Welk geheim? Toen vertelde Sam me over Candice’s tranen en het mysterieuze groene doosje.
« Als je op je werk bent, huilt ze vaak op je kamer. Toen ik naar binnen ging en haar vroeg waarom ze huilde, schreeuwde ze tegen me en zei dat ik weg moest gaan. « Ze had een foto in haar hand, maar zodra ik binnenkwam, stopte ze die in de groene doos en verstopte die onder de matras, » zei Sam met een mengeling van nieuwsgierigheid en verdriet in zijn stem.
Ik was verbijsterd. Wat kon Candice zoveel pijn bezorgen? En wat zat er in dat groene doosje?
« Hoe vaak heb je je moeder horen huilen? » vroeg ik aan Sam.
Een bezorgde vrouw | Bron: Shutterstock
« Deze week heeft ze bijna elke dag gehuild. Ze denkt dat ik het niet weet, maar ik hoor haar nog steeds en zie haar gezwollen ogen. Maar nu doet ze je slaapkamerdeur op slot, en als ik naar de deur loop en haar vraag wat er is, doet ze alsof er niets aan de hand is. Dat vind ik niet leuk, pap. » « Je moet iets doen, » zei Sam, met een vleugje bezorgdheid in zijn onschuldige stem.
« Maak je geen zorgen, zoon. Je moeder heeft hier vast een reden voor. » « Ik zal er met haar over praten, » stelde ik Sam gerust. Diep van binnen maakte ik me echter grote zorgen om Candice. Wat was er zo vreselijk dat ze het niet met ons kon delen?
Ik dacht lang en diep na over mijn gesprek met Sam. Later, toen hij naar zijn kamer ging om te spelen, wonnen mijn nieuwsgierigheid en bezorgdheid het van me, en ging ik naar de slaapkamer. Na een korte zoektocht vond ik het groene doosje, verstopt onder de matras. Er zaten sieraden en een foto in.
Een vrouw houdt een groene doos vast met een rood lint eromheen | Bron: Pexels
De foto toonde een knappe, lachende en gelukkige man met zijn gezin. Een man die ik niet kende, maar die een opvallende gelijkenis met Candice vertoonde. Mijn gedachten dwaalden af naar de donkerste plekken. Had Candice gevoelens voor iemand anders? Had ze een geheime minnaar? Was dit de bron van de onrust in ons gezin?
Die avond stond ik met een foto in mijn hand en een bonzend hart voor Candice.
« Candice, heb je een geheime minnaar? » vroeg ik, mijn stem nauwelijks hoger dan een gefluister.
« Wat? Rob, waar heb je het over? » antwoordde ze verdedigend. Zijn uitdrukking was een mengeling van schrik en pijn.
