Hoe Indonesische grootmoeders zoet water verzamelen door te zwemmen
Stelt u zich eens voor dat u in het pittoreske dorpje Tinambun in Indonesië woont, een plek waar de natuur weelderig is en het klimaat aangenaam. Dit idyllische leven kent echter één groot probleem: het gebrek aan drinkwater. Het dorp ligt aan de zee en heeft enkel zout water, dat niet geschikt is voor consumptie. De enige toegankelijke zoetwaterbron ligt op drie kilometer afstand van het dorp, stroomopwaarts van een rivier, waardoor de drinkwatervoorziening bijzonder moeilijk is.
Uitstekende atleten
In deze moeilijke omstandigheden hebben de oudere vrouwen uit het dorp, wier traditionele taak het is om voor het huishouden te zorgen, het op zich genomen om vers water te halen. Terwijl hun kinderen en kleinkinderen druk bezig zijn met hun dagelijkse werk, gaan de dappere grootmoeders een keer per week op wateravontuur dat je terugvindt in de grootste ontdekkingsverhalen.
Deze grootmoeders zwemmen niet alleen. Ze zijn uitgerust met boeien. Deze boeien zijn niets meer dan stevige autobanden. Ze zijn veel duurzamer dan de opblaasbare boeien die je op het strand vindt. Elke grootmoeder hangt ongeveer 200 plastic flessen van vijf liter aan haar heup. Om er zeker van te zijn dat ze drijven, vult u ze slechts voor de helft en tilt u ze voorzichtig uit het water als u klaar bent met het verzamelen van de inhoud.
Een leven in vorm
Terug in het dorp vormen de vrouwen een waar waterkonvooi. Onderweg voeren ze vrolijke gesprekken, lachen ze en delen ze nieuwtjes, net als alle grootmoeders ter wereld. Hun wekelijkse routine is zo intensief dat deze vergelijkbaar is met die van de Haenyeo-duikers op het Zuid-Koreaanse eiland Jeju. Deze duikers staan bekend om hun uithoudingsvermogen onder water en hun vermogen om hun adem lang in te houden. Deze heldinnen van Tinambun stralen kracht en vastberadenheid uit, ondanks hun hoge leeftijd.
