Wanneer de meesten van ons zich een vriendelijk persoon voorstellen, stellen we ons iemand voor die omringd is door vrienden, die altijd door iedereen geaccepteerd en geliefd is. In werkelijkheid zijn sommige van de vriendelijkste mensen echter de eenzaamste. Ze kunnen diep meelevend zijn, gul met hun tijd en wijs voor hun leeftijd, maar toch leven ze vaak met slechts een handvol dierbare vrienden.
Het lijkt een tegenstrijdigheid. Waarom zou iemand die vriendelijkheid en begrip uitstraalt niet het middelpunt van elke sociale kring mogen zijn? De waarheid is dat dezelfde kwaliteiten die deze individuen uniek maken, hen ook onderscheiden van de massa.
Vriendelijke mensen hebben vaak een diepgang die niet goed past bij het snelle, oppervlakkige tempo van het moderne sociale leven. Ze geven de voorkeur aan zinvolle gesprekken boven oppervlakkige praatjes, aan rust boven drama. Ze jagen niet op de aandacht en bewaken hun energie zorgvuldig.
